Rozdział 9

PASJA

CZ.9

Kiedy wchodziłam, a właściwie wbiegałam do klubu wpadłam na Weronikę.

- Gdzieś ty była? Wszędzie Cię szukałam! - była wyraźnie zdenerwowana.

- Przepraszam, musiała się przewietrzyć.

- Mmh, akurat. A ten facet z którym wyszłaś? - skąd ona o tym wie?

- Poszedł, nie wiem gdzie. Dobra nie ważne, wracajmy już.

- Agata, ty chyba nie myślisz, że tak łatwo ci odpuszczę?

- Jezu, daj mi spokój. Zostawiłaś mnie, poszłaś sobie. On się nawinął i gadałam z nim tylko. Nic więcej.

- Niech ci będzie, ale musimy się jeszcze napić - odpowiedziała z bananem na ustach. Zaciągneła mnie do baru, gdzie alkohol lał się strumieniami. Poniosło nas, ale ja przynajmniej musiałam odreagować.

Chwiejnym krokiem, ledwo trzmając się na nogach, bok w bok przemierzałyśmy ulice Łodzi około 2 w nocy podśpiewując posenki dzisiejszej nocy. Ponieważ ja mimo wszystko trzymałam się nieco lepiej, postanowiłam odstawić Werę domu.
Wyszło na to, że wracałam do domu sama. Nie był to dość dobry pomysł, ponieważ zza rogu zaraz pojawiło sie 2 gości.

- Witaj! Co taka dama robi sama w środku nocy? - powiedział jeden z nich, jednak nic nie odpowiedziałam. Mimo, że w głowie zamiast mózgu w tej chwili miałam wódkę, sparaliżował mnie strach. Zaczęłam wycofywać się. Odwróciłam się szybko i zaczęłam biec w drugim kierunku. Oni jednak chyba mieli inne plany, ponieważ szybko mnie dogonili.

- Już przed nami uciekasz? Spokojnie, chcemy się tylko zabawić - powiedział, po czym obaj zaczęli się do mnie dobierać. Zaczęłam krzyczeć, piszczeć, kopać, pluć. Wszystko co mogłam w tej chwili zrobić. Powróciło mi trzeźwe myślenie. Na nic jednak były moje krzyki. Przecież nikt mnie nie usłyszy. Nagle poczułam szarpnięcie, upadłam na ziemie i dość mocno przywaliłam głową o chodnik. Słyszałam tylko wyzwiska i krzyki jakiegoś trzeciego mężczyzny.

- Nic ci się nie stało? - to był Bartek!

- Boże Bartek, DZIĘKUJE! - powiedziałam przez łzy. Rzuciłam mu się w ramiona i mocno przytuliłam. Poczułam ciepło bijące od niego i oddech na włosach.

- Ciii, spokojnie, nic ci nie grozi - był taki delikatny i miły. Gdy go puściłam zachwiałam się lekko, jednak on szybko mnie złapał.

- Trochę za dużo wypiłaś księżniczko.

- Mhh - wymruczałam po czym zakręciło mi się w głowie i opadłam w jego ramiona, co spowodowało, że wziął mnie na ręce.

- Gdzie mieszkasz? - wykazałam mu drogę.

Gdy znaleźliśmy się w moim mieszkaniu Bartek odstawił mnie na ziemie.

- Bartek, zostań ze mną, proszę cię - powiedziałam  a raczej wymamrotałam po pijackiemu  gdy ten miał zamiar kierować się ku wyjściu. Owszem byłam zapita w trupa, ale ostatnie wydarzenie spowodowało, że cały czas się trzęsłam. W jego ramionach, gdy był obok czułam się bezpiecznie. Długo nie trzeba było go prosić. Wszedł ze mną do mieszkania, a dalej nic nie pamiętam...

_______________________________________

Mogę pisać to do znudzenia, ale.. porażka...
Proszę, zajrzyjcie na tego bloga, może bardziej Wam się spodoba. :)